PREDJAMSKI GRAD,CASTLE PREDJAMA, HOHNLEBURG PREDJAMA, CASTILO DE PREDJAMA, CASTELO DI PREDJA, PREDZHAMSKIY GRADMA,

VIRI INFO CASTLES TODAY, VIKIPEDIA

Zgodovina Predjamskega gradu   

Prva pisna omemba te nenavadne trdnjave prihaja iz trinajstega stoletja. Leta 1274 so bili lastniki gradu predstavniki viteške družine, katere ime verjetno izhaja iz kraja svojega stalnega prebivališča. Grad je bil zgrajen pred vhodom v veliko jamo in od tod prihaja ime gradu – Predjamski. Nemške zgodovinske kronike pravijo, da so bili lastniki gradu (oglejski škofi) imenovani »vitezi iz Lueg« – to so bili vazali najmočnejših fevdalcev.

Najbolj zanimivi del zgodovine gradu je povezan z imenom barona Erazma Lüggerja, ki je bil lastnik stavbe ob koncu 15. stoletja. Njegov nepopustljiv značaj je povzročil konflikt z avstrijskim cesarjem Friderikom III. Habsburškim, kar je povzročilo do usmrtitve prijatelja Erazma – upornega viteza Andreja Baumkircherja. Leta 1482, kot maščevanje, je baron (med bojem) ubil sorodnika Friderika III. – poveljnika Heinricha von Pappenheima, ki je brezbrižno govoril o Andreju. Jeza cesarja je končno prisilila barona, da bi zatekel v svojo trdnjavo.

Ko je baron zatekel v svoj grad, začel je ropati bogate trgovske karavane, ki so potekale z Dunaja. Ni znano, ali je to naredil, ker je hotel še bolj vznemiriti cesarja ali se je res spremenil in se odločil ostati (kar pravijo številne legende) »plemenitim razbojnikom«. Friderik III. je bil razkačeni in je izbral novega barona – Gaśperja Ravbare, guvernerja Trsta.

V Predjamskem gradu je bilo veliko hrane. Tudi voda ni problem – globoko pod trdnjavo v notranjosti jame je bilo veliko vode iz reke Lokve. Topovi ali katapulti ni pomenili posebne nevarnosti za gradnjo, ker so bile stene dobesedno vgrajene v skalo; tudi notranji prostori so bili v velikih jamah. Leta 1484 je baron Gaśper Ravbara umrl.

Uporniški Erazem je bil pokopan v Predjami v cerkvi Žalostne Matere božje, ki je bila ustanovljena v petnajstem stoletju. Njegove obnovljene freske so mu prinesle slavo – to so bile najlepše slovenske vzorce pozne gotike. Grob Erazma Lüggerja je mogoče videti iz daljave zahvaljujoč ogromne lipe, ki je bila zasajena v njegovo čast. Po smrti barona Lüggerja njegova družina ni imela več pravice do gradu – Friderik III. ga je dal družini Obernburg. Četrt stoletja kasneje je grad padel v roke družine Purgstall. V času njenega vladanja je bil velik del gradu uničen v potresu. Leta 1560 je bila družina barona Janeza Filipa Cobenzla novi najemnik trdnjave. Ob koncu 16. in začetku 17. stoletja je bila velika obnova gradu (zahvaljujoč nje je grad dobil sedanjo podobo). V času vladavine baronov Cobenzlov je bil zazidan podzemni prehod, ki je povezoval grad z občino Vipavo (»zahvaljujoč« prehodu so tatovi kradli dragocene predmete iz gradu).

V 19. stoletju je živel tukaj avstrijski grof Michael Coronini-Cronberg. Po več desetletjih je Predjamsko trdnjavo odkupil potomec stare družine – knez Alfred I. zu Windisch-Graetz (polno ime: Alfred Candidus Ferdinand zu Windisch-Graetz). Družina je vladala v gradu že skoraj stoletje – do začetka druge svetovne vojne. Leta 1944 so grad prevzeli komunisti-partizani, ki so u njem ustvarili svoj sedež in prostor za tiskanje. Po vojni je jugoslovanska vlada nacionalizirala stavbo in jo je spremenila v muzej.

History of Predjama Castle

This unusual stronghold, whose walls are literally merged with the high vertical rock, was first mentioned in sources from the 13th century. It is known that the owners of the castle in 1274 were members of a knight family whose name derives from their place of residence. «Jama» from Slovenian means «a cave», that is why the castle built in front of an entry to a huge hollow was called Predjama Castle. German historic chronicles say that the castle owners, liegemen of powerful feudal rulers – the Bishops of Aquileia, were called Lueg knights.

The most interesting part of the castle history is related to the first name of Baron Erazm Lügger, the owner of this building by the end of the 15th century. His uncontrollable character resulted in a conflict with Austrian Emperor Frederick III of the House of Habsburg, the cause was an execution of a close friend of Erazm’s, rebellious knight Andreas Baumkircher. As an act of revenge the baron killed a relative of Frederick III’s, Commander Heinrich von Pappenheim, who talked in an indifferent way about the late Andreas, during a duel in 1482. The fury of the emperor, who declared war on Erazm, made the baron to shelter in his family stronghold in the end.

Having found a shelter in his castle, he started to rob rich merchants' caravans that travelled there from Vienna. It is not known exactly if he did this to make the emperor even angrier or he really changed and decided to become, as many legends call him, «a noble robber». Anyway, furious Frederick III decided to crush him. For this purpose, he chose Baron Gaśper Ravbara, a governor of the city of Trieste, who attacked the inaccessible stronghold without success for nearly two years. The baron could not complain about the lack of food in Predjama Castle since various dishes were served on his table through the underground tunnel running from the castle to the town of Vipava. Water also did not pose a problem – deep under the stronghold, inside the caves, the water of the Lokva River gathered. Cannons or catapults did not pose any particular threat for the building whose walls were literally built within the rock and its interior spaces were in huge caves. In 1484, to obey an emperor's order, Gaśper Ravbara was made to bribe one of Baron Erazm Lügger's servants, who showed the place where he had been hiding, using torchlight. Hitting the wall, cannonballs destroyed it and the baron died in its rubble.

Rebellious Erazm was buried in Predjam near Our Lady of Sorrows Church built in the 15th century. Its renovated murals undoubtedly brought fame of one of the most beautiful Slovenian designs of late Gothic art. Erazm Lügger's grave can be seen from a distance because of a huge lime tree planted once in this place in his honour. After the death of Baron Lügger, his family lost the ownership of the castle and triumphant Frederick III gave it to the Obernburg family. A quarter of a century later, the Purgstall family got the castle, during their rule most part of the castle was destroyed due to an earthquake. In the 1560s Baron Filip von Kobenzl’s family were lessees. His heirs, as a result, bought it from the ruling House of Habsburgs. At the end of the 16th century and at the beginning of the 17th century a great rebuilding of the castle was carried out; as a result, the former historic building disappeared behind new walls and took its present appearance. When barons von Kobenzl ruled, the underground passage that connected the castle to the town of Vipava was bricked in, which apart from Baron Lügger was also used by thieves who took valuable items out of the castle. In the 19th century Austrian Count Michael Coronini-Cronberg lived here. Some decades later, Predjama stronghold was purchased by a descendant of the former family, Prince Alfred von Windischgrätz. This family ruled in the castle for nearly a whole century, almost to the beginning of the Second World War. In 1944 the castle was taken over by partisans-communists who established their headquarters and a press inside. After the war ended, the building was nationalised by the Yugoslavian authorities and transformed into a museum.

In Slowenien befindet sich ein merkwürdiges Schloss, das zu den meist uneinnehmbaren Verteidigungsanlagen der Welt zählt. Es handelt sich um Predjamski Grad (Höhlenburg Lueg), die auf der Felsenwand, deren Höhe 123 Meter bildet, aufgebaut war. Das Alter des Schlosses bildet mehr als 700 Jahre. Die erste offizielle Erwähnung über das Schloss datiert aus dem Jahre 1202. Im Lauf langer Geschichte gehörte das Schloss verschiedenen Ritterorden, darin wurden die Ritterturniere und die mittelalterlichen Gelage durchgeführt.

 Höhlenburg Lueg, Slowenien Trotz der komplizierten Lage, hat es den geschickten Räubern im 17. Jahrhundert gelungen, ins Schloss zu geraten. Sie haben viele wertvolle Sachen geklaut. Danach ließ der Burgherr den geheimen Vipavsky Gang bauen. Jahrelang wussten nur wenigen Menschen den Weg, auf dem man ins Schloss geraten konnte. Leider hat sich der geheime Gang bis Gegenwart nicht erhalten. Die modernen Besucher geraten auf das Schlossterritorium durch den oberen Gang, der hoch in den Bergen anfängt und durch den Wald angelegt ist.

 Schon seit vielen Jahren dient das Schloss als Durchführungsstelle für viele interessante historische Feiertage. Hier werden die Ritterturniere und die Bankette durchgeführt. Einer der Hauptfeiertage ist Erasim Yamsky, einem der Burgherren, gewidmet. Das Schloss kann man nur in der Periode vom Mai bis September besichtigen. Alle Exkursionen werden von Speläologen begleitet. Der obere Gang besteht aus einer Reihe der undurchdringlichen Waldungen und Berghöhle, die als Wohnort für Kolonie der Fledermäuse dienen. Wegen dieser kleinen Bewohner bleibt das Schloss im Winter für die Besucher geschlossen. Wenn es kalt wird, gehen die Fledermäuse in den Winterschlaf und es ist verboten, in den Höhlen zu spazieren und sie zu beunruhigen.

Предъямский замок — один из старейших и славнейших замков Словении. Находится примерно в 10 км от города Постойна — известного туристического центра. Название замка, как будто, не нуждается в переводе: представляется, что «Предъямский» — это стоящий перед ямой. В действительности, словенское слово «Jama» имеет несколько значений и смысловых оттенков. И в данном случае, «Jama» — это пещера. Средневековый замок искусно встроен в скалу (высотой 123 м), которая послужила базовым элементом несущей конструкции. Замок прикрывает собою вход в гигантскую пещеру. И название его однозначно переводится на русский язык как Предпещерный. Для словенцев Предъямский замок является символом независимости, самобытности и упорства. В 1990 году была завершена косметическая реставрация, придавшая замку примерно такой вид, какой он имел в 1583 году. В настоящее время замок имеет статус национального музея.

История Предъямского замка

Замок ведёт свою историю с XII века. Первое достоверное упоминание относится к 1202 году.[источник не указан 2037 дней] Второе упоминание — с большим отрывом, под 1274 годом, когда замок принадлежал рыцарскому роду Ямских. Германские формы этой фамилии суть: Луэгг, Луэг, Люэгг, Люэг, Люэгер, Люгер, Люхер. Следует особо подчеркнуть, что речь идёт не о разных фамилиях, но именно о разных формах. Ибо все они «завязаны» на имени замка, коий для словенцев — PREDJAMSKI grad, а для немцев — Höhlenburg LUEG… Рыцари Ямские долгое время были вассалами графов Горицких, а затем — вассалами епископов Аквилейских.

XV век. Эразм Ямский

Во 2-й половине XV века Предъямским замком владел барон Эразм Ямский, отличавшийся неукротимым нравом. В словенских источниках он именуется: Erazem Jamski, иногда: Erazem Predjamski. В немецких: Erasmus von Lueg. Эразм был сыном имперского губернатора портового города Триест — Николая Ямского (Nikolaj Jamski, Nikolaus von Lueger). Согласно словенской легенде, в 1482 году Эразм Ямский убил на дуэли имперского маршала Генриха фон Паппенгейма (Heinrich von Pappenheim) за то, что тот жестоко оскорбил память его друга — Андреаса Баумкирхера (Andreas Baumkircher). Паппенгейм же состоял в родстве с императором Священной Римской империи Германской нации и Австрийским эрцгерцогом Фридрихом III Габсбургом. В связи с чем, между императором и бароном вспыхнула война. Неприступный Предъямский замок сделался главной (и, можно сказать, единственной) оперативной базой мятежного барона Ямского. Который, правда, вскоре нашёл могущественного покровителя в лице венгерского короля Матьяша I Хуньяди-Корвина, прозванного соотечественниками «Новым Аттилой».

El Castillo de Predjama (en esloveno, Predjamski grad o Grad Predjama, en alemán, Höhlenburg Lueg, en italiano, Castel Lueghi) es un castillo construido dentro de la boca de una cueva en el sudoeste de Eslovenia. En esloveno jama (pronunciado iama) significa "cueva", por tanto su nombre quiere decir "castillo en una cueva". Se encuentra a aproximadamente nueve kilómetros de la ciudad de Postojna.

El castillo se encuentra en una ubicación espectacular, ante un precipicio de 123 metros. Reina sobre el arroyo Lokva como un nido de águila. Aunque en realidad el castillo data de finales del siglo XVI, hubo ya una construcción en el mismo lugar desde 1202.

El interior del castillo ofrece una imagen medieval. Aunque la vida en aquella época fuera difícil e insalubre, ofrecía lo que en aquellos tiempos se valoraba más: la seguridad. Detrás del castillo se encuentra una cueva, llamada La Cueva debajo del Castillo de Predjama, que hizo posible la construcción del castillo. Dicha cueva también permitía a sus habitantes tener la espalda segura y eso daba al castillo una gran ventaja estratégica con respecto a posibles enemigos. En la parte más alta de la cueva se encuentra una pequeña galería que presentaba una salida secreta y un camino de evacuación. Es la que la usó el caballero Erasmo Lueger durante el sitio del castillo para proveer alimentos.

Una de las curiosidades del Castillo de Predjama es su inserción en el entorno geológico, de tipo kárstico. El hombre podía construir un castillo de este tipo solamente en el Carso y con ello procuró además seguridad y mimetización con el medio natural. Esta simbiosis supuso un éxito y de ello nos cuenta la leyenda.

En 1570 construyeron el castillo con la forma renacentista que conocemos hoy, por encargo de Ivan Kobenzl. 240 años más tarde lo heredó el conde Mihael Coronini y en 1846 lo compró el príncipe Windischgrätz.

En la segunda mitad del siglo XV hubo una lucha entre el emperador austriaco Federico III de Habsburgo y el rey Matthias Corvinus de Hungría. El testarudo y orgulloso caballero Erasmo en esta lucha apoyó el rey húngaro. Un día, el emperador de Austria decidió decapitar a un amigo de Erasmo y ese, en venganza, mató a un pariente de Federico III. A partir de ahí, las cosas cambiaron en la vida del caballero. Erasmo tuvo que escapar y encontró refugio en Predjama. Desafió al emperador austriaco con ataques a las caravanas de comerciantes. Así que Frederico III dio orden al teniente de Trieste Gaspare Ravbar que lo encontrara y matara. Gracias a las huellas en la nieve que Erasmo dejó tras sí, Ravbar lo encontró en el Castillo de Predjama. Con su ejército sitió el castillo durante un año y un día, sin éxito. Durante ese tiempo el teniente no sabía que Erasmo tenía una salida secreta. El caballero utilizaba una de las galerías detrás del castillo que llevaban al exterior. Andaba hacia Vipava, donde recogía cerezas que después las ofrecía al ejército desesperado. Gaspare Ravbar no sabía cómo derrotar a Erasmo. La solución la encontró en uno de los criados de Erasmo que decidió delatar a su amo. Cuando Erasmo se dirigió, como escribió Valvasor, “al lugar al que ni el sultán turco puede mandar a su representante”, el criado encendió una linterna y así indicó dónde se encontraba el caballero. Ese fue el fin del llamado “Robin Hood esloveno”.

Aseo donde, según la leyenda, mataron a Erasmo de Predjama.

La leyenda también cuenta que Erasmo está enterrado donde hoy está situado el aparcamiento y al lado de la pequeña iglesia de María de los Siete Dolores, del siglo XV, que con sus frescos restaurados representa hoy día uno de los ejemplos más hermosos de la arquitectura del Gótico tardío en Eslovenia. En su tumba crece un tilo enorme, que fue plantado por su novia en su memoria